Seni beklemekte ısrarcıyım
Kim ne derse desin
Gibi hal alıyor bakışların
Ya olur olmaz gidiyorsun
Ya da şu mahsun haykırışların
Bilmediğim diyarlardan yükselen yüzün
-Sesini aç
+Ses sonda efendim
- Sus, şimdi o söyleyecek
...
-Neden hala sesi gelmiyor?
+Ses sonda efendiiiimmm
Alıştım artık yalnız kalma eylemine
Adının bile bir önemi kalmadı
Kokunmu unutmak üzereyim
Hem daha kaç kez gideceksin
Yokluğunda bu şehrin de anlamı yok
Yürüdüğün yollar
Fani bir ömür, fani bir sevda
fani bir nefes ve her zerresi sensin
ne acı fani kalacak olman
böylesine hissettiğim hiçliğin
bir gün toprak olacak olması ne acı
daha nasıl anlatılabilir bilmiyorum..
Sen giderdin, kararırdı gündüzüm
İçimi saran sevdan gam olurdu ansızın
Sen giderdin, içimi kaplardı bir hüzün
Beklemek senden kalan bir yaraydı bilmezsin.
Sana hiç kızmadım
Son sigaram olup bittiğinde bile
Tebessüm ettim
Sana hiç kızmadım ben
Başkasıyla mutlu olma ihtimalin bile
İçimdeki sevdandan gram eksiltmedi
Nasıl vazgeçebilir insan
Yalnızlığı teselli edip gönlüne
Sevda denen çukurun içinde debelenirken
Hangi sızı delip geçebilirdi
Gülüşün kadar böyle sahici
Şimdi ben ve sensizlik başbaşayız
Sabah olmuş,ben yine zerre uyumamışım
Elimle araladığım perdeden
Yüzüme yapışan güneş
Ve yıkamayla çıkmayan şu hasret
Yalın ayak kalmışım,sensizliğin ortasında
Hissizlik bu olsa gerek.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!