Namlu hizasında kaldı gözlerin
Umutlar bir çiçeğin üzerndeki çiy tanesi kadar donuk
Savaş meydanında bozguna uğramış hayaller perişan
Aklı havada olan sensizlik şimdi bir zincire vurulmuş mahpus
Adım adım uzaklaşmalar ayaklara dolaşan bir iplik
Yokluğun ortasında varlığı sadece bir damla su
Görürsünüz bir kaçını köşe başında
Kim bilir kaç kişinin küllerini savururken
Bazısı konuşunca sanki akar şerbet
O şerbetin altında ıslanmak isteyen binlerce yürek
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!