Zehra Nene Şiiri - Ömer Dalman

Yaşarken sana 'nene' derdik.
ben şimdi sonsuza doğru çevirip başımı
olduğun yerde sana 'zehra' diye
adınla hitap ediyorum.

eminim biliyorsun
seninle yaşadığım hiçbir şey
senden duyduğum hiçbir laf, hiçbir ders
boşa gitmedi Zehra.

gerektiği şekilde senden birkaç bayrak da devraldım.
artık hergün senin gibi kendim ve ailem için dua ediyorum
şükretmeyi de unutmuyorum nereye gelirsem geleyim.
hani hatırlar mısın Zehra
Erzincan Tulumunu ne çok severdin! ?
ben o zamanlarda anlamamıştım bu zevkini.
Şimdi kulaklarına inanamayacaksın;
bazı akşam yemekleri üstüne, çayımla
Erzincan Tulumu yiyip, seni anıyorum.
Hatta eşim anlamıyor bu sefer zevkimi
burnunu tıkıyor!

Bir de israfı sevmezdin ve
bir odanın lambasını açık bıraktığımızda kuzen Burçak'la ben
bizi nasıl da sert uyarırdın
'Allah ne der adama yahu? ! ' diyerek...

şimdi artık aynı senin gibi
ben de evde devriye gezmeye başladım Zehra.
ben de israfı sevmiyorum
kızım da sevmeyecek senin sayende...

36 senelik dimdik öğretmenliğinden sonra
son yıllarını sırtındaki kamburu büyüterek
ve ağrılar çekerek evinde geçirmiştin
sokağa bile pek çıkmamaya başlamıştın.
ne zor bir sınavdı
ne zor bir sabırdı Zehra!
inan bana geçen her yılımda bunu da düşünüyorum.

ama bir şeyi hep hatırlarım ve hep bana ders olur;
o son anlarına kadar
inancını, imanını hiç bırakmadın
hep inandın, hep bizlere dualarınla destek oldun.

o zamanlar ilkokul önlüğüyle senin elini öpen benim yeğen Fırat
üniversitede...
çok da iyi gitar çalıyor Zehra!
sakallandı, irileşti, koskoca adam oldu.

benim kızım Maya'yı göremedin.
ama sen annesini zaten çok şirin ve zeki bulurdun.
Maya'nın da onun kadar cici olacağından
eminim kuşkun yoktu.
aynen de öyle oldu...

İşte sevgili Zehra, sana Ömer'in Seyir Defterinden notlar...
Unutulmadın bu gönülde
unutulmayacaksın.
anlarımda, çocuğumda, eşimde
derslerimde, sözlerimde zaten hep varsın.

ve birgün
birgün mutlaka seninle buluşacağız!
inanan, seven gönüllerin o adressiz mekanında...

(Eylül 2006)