Zehra'm Şiiri - Kamil Çağlar

Geceleri bir nöbettir gidiyordu.
Her saat başı ağlardın, kurulmuş gibi.
Ne annenin sütü tatmin ederdi,
Ne de hazırlanmış mamalar!
Sol omzuma başını koyduğunda
İçine dolan huzur ile uyurdun;
Gaz sıkıntısı çektiğin zamanlar!

Yüzüne dolan tatlı bir tebessüm
Tonton yanaklarında ise bir allık
belirmişti rahmetli büyükannemin!
Onun ismini vermiştim sana.
Kucağına alıp da piş pişlediğinde
Yirmi milyon lira iliştirmişti koynuna.
Ne güzelde gülümsüyordun ona,
Verilen hediyeye nazire yaparcasına!
İsmini taşıyan ilk torunu olmanın
Gururuyla vardın kollarında, Zehra’m..

Uzaklardasın şu an, sesin de uzak.
Seninle geçirdiğimiz zamanlar azaldı.
Artık haftalık görüşmelerde
yaşıyoruz birlikteliği, ebeveyn kontrolünde..
Telefon görüşmelerin de dinleniyor.
Anlatamayacaksın bana eskisi gibi.
Nasıl uyuduğunu, çorbayı nasıl kaşıkladığını
Elmanın kabuklarından yaptığın şekilleri.
Çizdiğin resimleri gösteremeyeceksin.
Dizindeki yaranı gördüğümde,
Çoktan iyileşmiş olacak!
Gözlerini silmek için yanında olmayacağım.
Diş ağrılarını hafifletemeyeceğim.
Korktuğunda sana sarılamayacağım.
Birlikte uyuyamayacağız.

Ama sana verdiğim sözü hep tutacağım.
Her gece ay dede ve yıldızlarla
Sana getirsinler diye
gönderdiğim öpücüğü hiç unutmayacağım.

27.11.2006 - 16.00