Ver elini koca şehir
şimdi bu koca halinle bir sen bir ben kaldık.
Kalabalık çekildi ortalık sakin
ne kadar kalabalıksın oysa, ama yinede yalnızız
Oda gitti şimdi...
Ey koca şehir, ver elini
Neden söylemek ister insan içinde ki öfkeyi?
-Bazı anlar olur taşıyamadığını fark edersin, susamadığını, dinmesi gereken öfkenin zamanla daha da çoğaldığını..
Kusmak istersin o zaman içinde ne var ne yoksa tüm insanlığa kusmak istersin.
Suçlu ya da suçsuz, sorumlu ya da sorumsuz fark etmediğini fark edersin.
Aynıdır aslında senin için herkes suçludur, sadece insan oldukları için. Ona benzedikleri için ya da öfkene sebep olan herkese benzedikleri için.
İnsanlar kötü, insanlar sahte, insanlar onun bunun çocuğu..
Bu sevda denen illet insan da ne akıl bırakıyor ne de fikir.
Hadi akıl bırakmasın en fazla deli derler, ama duygusuz bir insan..
Gerisini düşünün artık.
Yarım kalmış yarınlar,
Alt tarafı sabahın dördü, alt tarafı sen yine gelmeyeceksin.
Kalp tarafı var birde, kalbimde olduğun taraf.
Alt tarafı denilecek kadar basit olmadığın
gelmeyeceğini bilmek kadar gerçek olduğun taraf..
Dolup dolup taştığın,
gözlerimi boşalttığın anlar acı tarafıydı olmayışının.
Kızım olsun, sana benzesin gözleri.
Gülünce yanaklarında çukurlar oluşsun, babası gibi parlasın gözleri gülünce.
Bir hediyen olsun bana, kızım olsun yüreği senin yüreğin gibi.
Bir onu alalım aramıza, geceleri uyutmayan tek o olsun.
Kızım olsun, sana benzesin gözleri.
Bir elimde senin ellerin olsun diğer elimde kızımızın elleri.
Eşgali bana benzeyen bir ceset bulunduğunu anons edecekler radyoda
korkuya kapılıp fırlayacaksın oturduğun koltuktan
ne olur o olmasın diye geçireceksin aklından
ne olur, o olmasın
Bir hışımla çıkacaksın evden, nasıl gittiğini bilmeden varacaksın olay mahaline
yerde gazete kağıtlarıyla kaplı bir ceset..
Bir yolunu bulsam gelsem sana
Bu gece gözlerine bakarak uyusam
ah bir yolunu bulsam..
Bir yolunu bulsam kökünü kazıtsam olmadığın gecelerin
Bir ümit yok mu bir ışık yakamaz mısın bizim için?
Şöyle en aydınlık olanından, tüm şehrin gecelerini aydınlatacak olanından.
Git, olmayacak sevdaya amin dedirtme bana
Bir gün gideceksen eğer şimdi git, yanmasın gözlerim.
Gözlerini kaçıracaksan bir gün gözlerimden şimdi de bakma
beni öbür tarafta yakana yapışacak birisi olarak bırakma ardında.
Deşmeyin yaramı, aşık olsam ne değişir?
Ölüyorum onsuzluktan desem, bilseniz neyi değiştirebilirsiniz?
Hangi kulun gücü yetecek?
Hangi kul onu bana verecek?
Değebilir misiniz vicdanına? Duyurabilir misiniz sesimi?
Ölüyor sensiz deseniz dönecek mi geri?
Biraz ızdırap yüreğinde inceden inceye sızlarken, hissedersin
çoğu zamanda dolar gözlerin, hissettirmeden.
Önce kendini sakinleşmiş bulursun eski heyecanlarından uzak
sonra yitirirsin anlamını.
Ellerin cebinde gezerken sokak sokak anlamsızca anlarsın,
başlamıştır yalnızlığın.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!