Zehra Karacan Şiirleri - Şair Zehra Karacan

Hatırlar mısın daha düne kadar bu saçmalığa son vermem gerektiğini söyleyen bendim... Saçmalık dediğimde sevgimdi hani.. Karşılığı olmayan... Yine geçirdin beni klavye başına...

Ve bugün yine sensizliğe alışmanın zor oldugundan mıdır nedir? yapamadım.. Bırakamadım seni..

Buraya bir daha yazı eklemeyecektim kankama yazdığım yazı son olacaktı ama dayanamadım gecenin bir yarısı sen geldin aklıma açtım yeni metin belgesini içimi dökmeye başladım sana..

Evet O gece karanlık odadaki ağlama sesi benimdi.Kim bilebilirdi hayatımın korkunç bir sahne olduğunu,mutlu rolü yapıp aslında kan ağladığımı...

Sabahlara kadar onca gözyaşı döktüğümü ve yine damarlarımda seni hissettiğimi,ruhumu alıp götürdüğünü, sana tutkuyla bağlandığımı,ayakta kalabilmek için onca şey yaptığımı KİM BİLEBİLİR

Kendimi nehre düşmüş yaprak gibi hissettiğimi, gün batımındaki kızıllıkta başımı öne eğdiğimi, bana verdiğin o küçük öpücüğü,tenimde bıraktığın o hissi ve bir gün çekip gittiğini......

geceler ıssız ve sessiz...
odamın DUVARLARI,
uğrunda döktüğüm gözyaşlarınır tek şahidi YASTIĞIM,
senleyken mutluluğumu paylaştığım parlayan gözlerimi gören AYNAM,
ŞİMDİ HERŞEY KÜS BANA..
sensizliğe engel olamadığım için

Erken vuran hazan mevsiminde, sararıp solan kuru yapraklar gibi sevdanın o mutluluk kokan dallarından düşmeye hazırlanırken, hiç ummadığım bir anda elinin o muhteşem ve ıssız sıcaklığını hissettim omuzlarımda...

Belki bana Uzaksın...!
Dakikalarca, saatlerce, kilometrelerce..
ama bir o kadar da Yakınsın...!
Kalbimde,canımda,her anımdasın....!

Bir gün sende seveceksin!
Bir gün sende seveksin beni..

Anlayacaksın sana olan sevgimi…
Fikirlerin değişecek pişman olacaksın…
Fakat o zaman ne senin için ölmeyi göze alan biri

Ve beklediğim gün geldiğinde Sende gözlerinle göreceksin..
Titreyeceksin.. Aklın almayacak
Ağlayacaksın...

Ve ardı ardına gelecek hıçkırıklar
Anlamsızlığın içinde kaybolup gideceksin..

Hayat mıydı,
beni meçhule sürükleyen
yoksa ben miyim,
meçhule gitmek için hayatı bahane eden..
sensizde dönüyordu dünya
açıyordu çiçekler

Bir zamanlar birbirine aşık iki çicek varmış.
Her bahar açıp aşklarını yaşarlarmışlar.
Bir gün çiçeklerden biri demiş ki: Biz sadece baharda değil kışında açıp aşkımızı yaşayalım demiş.
Kış geldiğinde çiçeklerden biri soğuğa rağmen karları delip açmış,diğeri ise soğuktan korkup açamamış.
O günden sonra karları delip açan çiçeğe KARDELEN korkup açamayana ise HERCAİL demişler.
Ve o günden sonra bütün aşıklar birbirine sormuşlar: HERCAİL misin yoksa KARDELEN misin?

Bir sabah,
Zamanı durdurdun sen...
Ayrılığı ekledin sonbahara
Mevsimin bütün bulutları,
Gözlerimde birikti de
Ben yağamadım bakışlarına...

sen ellerin olma senin ol
bırakıp da giderken benim ol
sen kimsenin olma senin ol
beni terk ederken benim ol

seni seviyorum