Zehra Bittin Artık! Şiiri - Sadullah Çiçek

İçime çektiğim
Sigara dumanı kadar
Hatıran, anın, yaşayışın
Yok bende!
Bitti her şey! Bitti!
Gözümden uçup gittin
Uzaklaştın, kayboldun
Uzak diyarlara, memleketlere
Belirsiz anılarıma karıştın
Pembe cümbüş güzelliğin
Artık ilgilendirmiyor beni…

Soluduğum;
Bir nefes gibiydin
Can alır, verirdin
Yumuşacık kalbimi deler geçerdin
Bir zamanlar…

Yok! Yok! Yok!
Akıp gitti her şey
Çok eskiden kaldı
Artık;
Paylaşımlarımız, yaşantımız
Dileklerimiz, arzularımız…
Hiçbiri yok!
Yok hiçbiri!

Ciğerlerimi eriten;
Gözlerin, bakışların, ruhun
Bir maziden, bir hatıradan
İbaret artık
Tükendi varlığın…

Kalmadı bende;
Senden hiçbir şey!
Artık;
Sigaranın izmariti gibi
Küllükte acımadan
Eze eze söndürüyorum
Seni…

Sigaranın,
Zehirli dumanlarını
İzmaritin sapına kadar
Nasıl içtiysem;
Seni de öyle
İçer, içer, içer
Hayalimdeki varlığınla
Kendimi bitirinceye kadar
Sessizliğe gömerdim
Kalbimi
Ve
Bedenimi…

Zehra;
Yanımda bir hiçsin
Bir çöp, bir izmarit kadar
Sana değer verip
Düşünemiyorum seni..

Seni tanımıyorum
Uzaklaş benden
Muhatabım olma artık!
Benimle oynama
Oyuncağın değilim…

Ağlatma, sızlatma
Her gece beni
Alemlere, mekanlara daldırtma artık
Uğraşma benimle
Uğraşma!

Yalvarıyorum sana
Harcatma beni
Canımı yiyip bitirdin
Artık kemiklerimi sızlatıyorsun
Bıktım, usandım…
Yeter artık! Yeter! ..

Sadullah çiçek – 21.11.2010 - denizli