Gün ve gün azalıyor
Nazlı kavak ağaçları şehrimde
Katlediliyor bir polen bahane edilerek
Düşündükçe içim ağlıyor
Bu polen dediğimiz yokmuydu eskiden
Oğullarının damatlık masraflarını toprağına diken babaların
Aylardan şubat,alabildiğine kar alabildiğine soğuk
Gecenin dördü
Bir karanlık içerisinde haykırarak sancılarla ağlayan kadın
Doğurmak için içindeki sıcacık can parçasını
Kıvrınıyor köyün ebesinin ellerinde
Bitmiyor acısı
Bitmeli dediğimde çıksaydın karşıma
Bitmezdi biliyorum
Ne bende dert
Ne sende sevgi
Sevgi arsızım bende seni seviyorum
Bir serkeş adamın
Mis kokan mirasları
Evlatlarım
Kimi gün çocuk
Kimi gün genç birer delikanlı
Evlatlarım
Ben senden kopunca
Herşey değişecek sanırdım
Şu beşiktaş balık pazarı
Şu maçka parkı
Renkler,Deniz,Acılarım
Ben senden kopunca
Yıllar nasılda geçti
Bir koşuşturmacayla
Önce kız olduk
Sonra kızımızın anası
Yıllar nasılda geçti
Anlayamadık
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!