Bin bir sıkıntı ile insanlar gelse önüne,
En amansız dertleri söner, bakınca gülen yüzüne.
Oysa o içten tebessümün ardında neler gizlidir?
Yine unuttun kendi derdini, hiç bilmez miyim! ..
Vefalı dost arayan, arayıp bulsun seni.
Hiç eksik olmaz, yüreğindeki insan sevgisi.
Sabrını denemek isteyenlere katılarak gülüyorum.
Böyle bir sabır, evliyalarda olur ancak, hiç bilmez miyim! .
Yüzünden eksilmesin, daim kalsın gülücükler,
Mutluluk ve sağlıkla geçsin gelecek günler,
Sen bizim için o kadar önemlisin ki!
Zehra ablacım, senin kıymetini hiç bilmez miyim!
Kayıt Tarihi : 21.4.2013 03:11:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Hikmet Taşbilek](https://www.antoloji.com/i/siir/2013/04/21/zehra-ablama.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!