Zehra Şiiri - Ozan Çelebi

İzbelerimde yapamadıklarımı sakladım yarına
Melankolik ruhumu sattım bahara
Küstüm ama gözü yaşlı bakmadım sabaha
Ve derken sen girdin hayatıma
Zehra

Deniz kokusuna hasret rıhtımlar yaptım zamana
Kumlardan küçük gemiler yaptım o deli dolu yaşamıma
Alabora olmamayı, değer vermeyi, cana
Senden öğrendim
Zehra

Vebaya kardeş ruhum özlem duyarken sabaha
Her akşam tükenirdi umutlar aynalarda
Her kalem kendi kahramanını yazardı yarına
Ben kahramanımı sen yaptım
Zehra

Yağmur kokusuna hasret çöl insanları çizerdim duvarlara
O duvarlar ki umutsuzca inançsızca çizme diye yalvarırdı suratıma
Suratları hep boyardım siyaha
Ben maviyle boyamayı sende öğrendim
Zehra

Her şey gerçekten inanmakla başlar senin bakışlarında
Umutlar dillerin uçlarında hapistir bırakılmayı beklerler sabaha
Bırakıldıkları zaman inandıklarını haykırırlar suratlara
Ben o sabahı sende öğrendim
Zehra

Düşüncelerini görgü kuralı gibi taşırım suratımda
İyi görünmeyi değil iyi olmayı öğrendim sessizliğinde
Ve yarına bir umut gönderdim senin dilinle
Korkmadan yaşamayı ve yere sağlam basmayı
Sende öğrendim
Zehra