Zehr-i Aşk Şiiri - İrem Karadeniz

Haramdı bize beraber geceler
Suretini düşlemek varlığından da beter
Kavuşamayan bedenlerimiz ihtirasımıza bedel
Yüreğimin sesi kamçılıyor bedeni
Sarıyor bedenimi zehr-i keder

Üşüyor ellerim haberin var mı?
Sahte yarinin kollarında huzur manidar mı ?
Onu da sarıyor musun fedaisi olduğum kollarla
Öpüyor musun tutkusunun ateşinde boğulduğum dudaklarınla

Duyuyorum ellerden iki kızın varmış
Birinin adı leyla diğeri züleyhaymış
Çok mutlu bir ailen saadetin varmış
Bir kara kedi çökmüş tüm huzuru çalmış

Bilseydim böyle yollara düşeceğimi
Sevmezdim bilsem de öleceğimi
Kimseye yaşatmayı istemedim cehennemi
Asla görmesem de bu cihanda cenneti

Gönül bu bilirsin konuyor imkansıza
Duygularım intihara sürüklüyor intikam içinde yansa da
Kurşuna diziyor bedenimi suçluluk duygusu
Yiyor içimi günden güne ,seni kaybetme korkusu

Arzularım muayyen bir haddi aşınca
Belki saadeti bulurum dedim senin varlığınla
İnandırdım kendimi her fırsatta bu yalana
Aşkım beni çürütse de yokluğunun sonbaharında

Çiçek bırakmışsın bana hem de başucuma
Mutluluktan ağlıyordum az daha
Nasıl da ağladın öyle yüreğimi dağladın
Adımı görünce mezarımın kırık taşında..