Zehirli Yol Şiiri - Burhan Çay Giftos Leo

Sana mavi şiirler yazmak isterdim
Amma içim yaslı benim
Güneş olup yüzüne dokunmak isterdim
Kalbini sarı sarı ısıtmak mesela
Amma düşüncelerim kara benim.

Hayat yol ayrımları ile doluydu.
Herkes kendi yolunda yürürken hızla,
Ben hep geride kalandım.
Bir yolum var mıydı?
Varsa ne yöne idi, kime idi?
Hiç bilmedim.
İşin aslı önümü hiç göremedim.
Şimdi yalnızlığımın çıkmaz sokağında,
Nasıl oldu bilmem,
birden çıkıverdin karşıma.
Neden geldin? Neden beni seçtin?
Ne yapmalıyım şimdi?
Ya da ne söylemeliyim sana?
Dilim ne zamandır düğüm düğüm,
Dudaklarım ise çoktandır mühürlü.
Bakma bana öyle ne olur,
Gülme içten, kalamam gözlerinde.
Adımı seslenme ne olur,
Uzatma elini, tutamam işte.
Ruhum çoktandır kayıp,
Kalbim ne zamandır yaralı benim.
Karanlığımı ışıtmaz sevgin, bilmelisin.
Ve gitmelisin benden.
Herkes gibi kendi yolunda yürümelisin.
Benim yolum aşka çıkmaz artık.
Ne olur yalvartma beni!
Git artık, git benden.
Beni benimle, beni karanlığımla bırak.
Benim yolum yasaklı başkalarına,
Benim yolum sana tuzak olur ancak.

Sana bahar kokulu şiirler yazmak isterdim.
Amma kara kışa teslim içim.
Bir gün yaz gelir sanma kalbime,
Çoktandır doğmuyor sevgi güneşim.
Dudaklarımın bendini yıkacak bir sevgi,
Zehirler beni, zehirler dilimi.
Zira aşk denilen şey;
Sana ilk, bana sondur, bilmelisin.

Burhan Çay