Zehirli Sevgilere Şiiri - Leyla Karkar

Sevgi… Üzerine nice yüreklerin yandığı, nice hayatların söndüğü en yüce duygu. Öyle ki; yaşam sebebi, baktığı gözü, aldığı nefesi olan ‘yar’lar, gün gelince kırk yabancı oluyor insana. Bu mu beslenilen onca duyguların, yaşanılan eşsiz paylaşımların karşılığı yani? Günün birinde hiç olmamış, tanınmamış, hatta yaşanmamış gibi çekip gitmek. Böylesi duruma sevgi adı veriliyorsa günümüzde; vay o Leyla-Mecnun’un, Kerem-Aslı’nın hallerine, vay o çıkarsız yüreklerde yatan aslan parçası başkaldırılara.

Çıkar ve egonun tatmininin ön planda yer aldığı ve çağımızdaki sevgi-aşk maskesine büründüğü zehirli sevgilerin, hala tüm varlığıyla sevmeye çalışıp ta, ‘bak ben buradayım ve hala insanca sevebiliyorum’ diyen yüreklere verdiği çıkmaz durumu ve zararı buyurun siz değerlendirin.

Sigara gibi bir anda aklına vurmuyorsa, yaşadıklarınız onsuz zamanda karşına çıkmıyorsa, uzaklara durup dururken dalıp gitmiyorsa gözlerin, kulakların kalabalıkta bile sağır değilse onsuz anlarda senin sevgin zehirlidir arkadaşım. Ya o sevgi adını koyduğun zehrini yok et, ya da iki lafının birini seni seviyorum gibi anlamı volkanları eriten sözü sarf etme. Etme ki; hala insanca sevebilen yürekler kaldıysa günümüzde, onları da zehirleme. Dilin kemiği yok her yere döner ama, yalan yere söylediğin her vaatte karşındaki yüreği kemikleştirir zamanla.

Hani derler ya; aşk gözlerde başlar diye, aşk gözlerde başlasaydı merkeplere mecnun denilirdi. Aşk mangal gibi yüreği olan zihinlerde başlar ve başladığı gibi orada yatar. Ta ki; taşıdığın yürek durana kadar.

Hepinize son nefesinize kadar, zehri alınmış ve ölümsüz sevgiler dilerim. Hoşçakalın…

LEYLA KARKAR