Zehirli Çiçek Şiiri - İsmet Barlıoğlu

Yine perişan oldum anıların elinde,
Yine öpüp sevip yatırdım güneşi,
Perde oldu gözlerime yüreğimin yaraları,
Yine sana geldim en uzaklardan
Ayaklarımda yüreğimin yorgunluğu,
Ruhum özleminle kavrulup yanmış,
Vah olsun, vahlar olsun gönlüme;
Hırpalanmış.

Sen benim en büyük derdimsin; geceleri nükseden,
Sabahlara kadar hırpalayıp duran ruhumu,
Güneş bir batmayagörsün kan rengi sularda,
Ortaya sen çıkıyorsun
Ve başımı yastıklara,
Gözümü uykulara
Bırakmıyorsun.

Bazen bir konuksun masamda, olabildiğine utangaç,
Bazen ricasın, bazen dua, bazen dilek,
Acısın, sızısın; yüreğimi yakan,
Taşlara çarpa çarpa akan ırmaksın,
Ebemkuşağı gibisin; değip dokunmaya özendiğim,
En zehirli çiçeksin çiçekler arasında;
Beğendiğim.

(BİR ŞARKI SÖYLE BANA İsimli Serbest Şiirler 'inden > 73-74/100)