Zehirlendi Aşkımız, Eylül'ün İlk Haftası

ZEHİRLENDİ AŞKIMIZ

Gözlerinle görürsün,
Kulaklarınla duyarsın
Ellerinle dokunursun hatta
Kaçıverir mutluluk,
Dandik bahanelerle bir süre
Kendini avutur, kendinle avunursun.

Ne Eylül suçludur,
Ne felek, ne kader, nede el alem!
Yıkılışın tek sebebi, sendeki kuruntudur,
Ey sevgili ne değiştirir, sende olmuşum, gözleri badem.
Bana çekilmek düşer, sana düşen boş bir avuntudur.
Sormayacağım sana, neden ümit vermiştin madem,
Bak Eylül de esen yel, Biz’e vedalara, en iyi buluntudur.

Bundan sonra, Dıgıl ‘da gözlerin, gözlerime bakamayacak,
Bahanelerinin önünde, sevgiyle ve saygıyla eğildim…
Biz yağmuru bizim üstümüze, biz olarak yağamayacak.
Farzı muhal sevmiştin, bir zerrecikte olsa sevildim,
Öyle kırıklar var ki arada, ellerim yaranı saramayacak.
Takvimde sekiz nokta dokuz, nokta onaltı, sana fena yenildim.

Galiba şımartmıştı seni, yazık ki bendeki fazla tevazu,
Hep suçlayan sen oldun, suçlanan ben… Çatladı sabır taşım
Gözlerdin de ki yabancı göz izleridir, aramızdaki son mevzu.

Zaman değildi sebep, biz yerine ben, biz yerine sen olmaktı,
Zehirlendi aşkımız, Eylülün ilk haftası… Ben sensizliğe serildim.
Hesap girince araya, kaçınılmaz netice, böyle sararıp ta solmaktı.

Sorsan Dağına güneş gayrı, Yürek Yağmur’suz doğacak
Belki de böyle olmalıydı,senin için ben mutluluk değildim…
Tabiat kuralıdır, yeniler hep eskiyi, yani beni, senden kovacak.

Adanasız, 08.09.16 – 16.59 Y.Y.
…………