Zehir Zıkkım Şiiri - Zennehar Yılmaz

Bir insan kaç kere ölür? Can bedenden çıktığında Umutlarını yıktığında Gözünü kapattığında Hayallerini sattığında Kapılarını kapattığında Sen kaç kere ağladın Kendi dünyanın sahne perdesinde Birer, birer biriktirdiğin Ayrılık şerbetini yudum, yudum İçine akıttığın da Umuda yelken açıp boranların Param parça ettiği Umut sandalının yok oluşuna Şimdi aynalar karanlık, Yudum, yudum içtiğin Sevda pınarların zehir zıkkım Dününe bıraktığın Karartılarının gölgesi çalmış Yarınının aydınlığını Dilin lal olmuş Hesap sormaya hecesi kalmamış Hayalleri çöllere sermiş Bir sağa bir sola savrulur Serapsız kızıl güneşin yangınında Ölümü tatmak belki daha acıdır Ama sevdanın maktulü olmak Bir ömrü gözyaşlarıma bedel saymak Varlıktan yokluğu çoğaltmak işte…