Zehir zemberek Şiiri - Kimsesiz Penaber

her gece rüyamda seni görürüm
sen benim kabusum sen benim korkum
küçük bir dal iken birden büyürüm
sanadir bu sevgim sanadır tutkum

zindandir bana sensiz her günüm
kan ağlar yüreğim kan ağlar gönlüm
sensizlik ölüm bana be kara gözlüm
ben sana vurgunum ben sana mahkum

sen bir çınar ağacı ben sende bir dal
gel istersen bitanem bu canımı al
beni istersen yar gurbetlere sal
sevgimde sen varsın ben sende yokum

acımadan yarr zehrini içirdin bana
sevmeyi düşledim hep yana yana
kara gecelerde ben sürgündüm sana
ben zehir zemberek sen zehir zakkum...

Kimsesiz Penaber