Zehir ve Panzehir Şiiri - Erdem Nur Cengiz

İki paralık sevdalara öykünme devrini kapatmış olmalıydın Kadın! Olmayanları gereksiz varlama telaşlarına çoktan set çekmeliydi aklın. Yoklukların içindeki varlar anlam erozyonuna uğrarlar bilmez misin? Azla yetindin ve mahvoluşunu izledi aynalar, silinmeye başlayan nasılsa o denli derin ama yok yüz çizgilerine bakıp. Güzeldin güzel olmasına da, çabuk tükettin coşkulu ışıldayışını aşkın.Yanılsamalar zehirliyordu yüreğini, panzehirin kaçmaktır sandın da yanıldın. Şimdi kayıp anahtarlara tutsak odacıklarında yüreğinin, öldürmeyen ama sinsi sinsi süründüren o sevgisizlik zehiri Tanrı'n! Hadi durma tapın, tapın da akmayan gözyaşlarına sarın!

20/03/2004