Zehir Kustun Vefasız. Şiiri - Mehmet Sancak

sabah sabah zehir kustu vefasız..
söyleyin’ bi,hangi kul var hatasız,
nere gidem,hangi derdime yanam;
sabah sabah zehir kustun vefasız.

her sabah bir umut, doğsun yüzüne..
kanma el alemin tatlı sözüne,
depremler yarattı bu yüreğimde;
sabah sabah zehir kustun vefasız.

ayrılık çanları çaldırdın kalp’e
dost’luğu yalanmış,sevgisi sahte,
oturmuşta gülüyor,naçar halime;
sabah sabah zehir kustun vefasız.

yalana gerek yok,herşey ortada..
çokmu mutlu oldun,bensiz orada;
kim karar verdi söyle ayrılmamıza;
sabah sabah zehir kustun vefasız.

bir haber vermeden sırra kademsin..
gözlerim ne etsin yürek ne etsin,
çölde susuz kalsam bir su vermezsin;
sabah sabah zehir kustun vefasız.

yükledin sırtıma yalan dünyayı..
saklamışım kalbime güneşi ayı,
neyleyim sen yoksan,aşk’ı sevdayı;
sabah sabah zehir kustun vefasız.

kapattım kapıyı, camlardan baktım..
titriyordum,kalbimde’ki sağnaktın,
sana hasretimi yarım bıraktın;
sabah sabah zehir kustun vefasız