Ne sen çaldın kalbimi, ne ben sana kapıldım
Akıp gitti şu gönlüm, sanki bir nehir gibi.
Ben de bir insan idim, et kemikten yapıldım
Senden bal istemiştim, sunduğun zehir gibi.
…Gecem gündüzüm farksız, her günüm zifir gibi.
…Yokluğun yalnızlıktır, varlığın şehir gibi.
…
Sevgilim, bir günün ortası şimdi
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Devamını Oku
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Sevmek belki hayat vermektir.
Sevmek belki emek vermektir.
Ama nihayetinde sevgi elde etmektir.
Neyi mi? Sevdiğinin gönlünü…
Gönül elden gitti mi?
Sana kalan üzüntü keder dermektir…
Güzel şiirinizi kutlarım....
Yokluğun yalnızlıktır, varlığın şehir gibi.
Sevginin, sevdanın yüceliği daha nasıl anlatılabilir ki? Gönülden kutluyorum.
muhteşem bir eser olmuş efendim yürek sesiniz daim olsun
Bu şiir ile ilgili 3 tane yorum bulunmakta