Küçüktük sevgiyle, birleşti ömrümüz.
Bitmezdi aşkımız, gülerdi yüzümüz.
Birlikte ölürdük, yemindi sözümüz.
Yerine bıraktın ayrılığı, zehir gibi.
Resmine bakarak,uzar geçelerim.
Hüzünle umuda, boyanır düşlerim.
Yoklama defterinden tanımadım sizi,
Benim haylaz çocuklarım
Sınıfın en devamsızını
Bir sinema dönüşü tanıdım
Koltuğunda satılmamış gazeteler
Dumanlı bir salonda
Devamını Oku
Benim haylaz çocuklarım
Sınıfın en devamsızını
Bir sinema dönüşü tanıdım
Koltuğunda satılmamış gazeteler
Dumanlı bir salonda
Değerli şair kardeşim. Bu güzel şiirini okudum. Başarılar dilerim.Ayriyeten ilgilerinize de teşekkür ederim.
İnsan ol yeter adlı şiirim altına yazdığınız görüşünüzle ilgili şöyle bir açıklamaya ihtiyaç hissettim. özür dilerim.
Birleştirici olmak düşüncenize aynen katılıyorum.
Birleştiriciliğin, herkesi olduğu gibi kabul edip sevmekle ve olduğu gibi görünmekle daha samimi olacağına inanıyorum.
Mesela kuşu sevven birinin ben kuşum demesine ihtiyaç varmıdır?
Selam ve sevgilerle..
Seyfeddin Karahocagil
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta