Küçüktük sevgiyle, birleşti ömrümüz.
Bitmezdi aşkımız, gülerdi yüzümüz.
Birlikte ölürdük, yemindi sözümüz.
Yerine bıraktın ayrılığı, zehir gibi.
Resmine bakarak,uzar geçelerim.
Hüzünle umuda, boyanır düşlerim.
Saçlarım aklanır, sulanır gözlerim.
Tenimi ıslatır hasretin, zehir gibi.
Karanfil kokarsa, uğrunda nefesim.
Sevdanı kanıma, katarda giderim.
Vakitsiz biterken, efkarlı yüreğim.
Sonumu getirir yokluğun, zehir gibi.
Kayıt Tarihi : 10.5.2006 17:37:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
İnsan ol yeter adlı şiirim altına yazdığınız görüşünüzle ilgili şöyle bir açıklamaya ihtiyaç hissettim. özür dilerim.
Birleştirici olmak düşüncenize aynen katılıyorum.
Birleştiriciliğin, herkesi olduğu gibi kabul edip sevmekle ve olduğu gibi görünmekle daha samimi olacağına inanıyorum.
Mesela kuşu sevven birinin ben kuşum demesine ihtiyaç varmıdır?
Selam ve sevgilerle..
Seyfeddin Karahocagil
TÜM YORUMLAR (1)