Zehir Şiiri - Erdal Yalçın

Dişlerinle kopardığın tenimi
tırnağımla daha da kanattım
hiç kalmasın diye
kızıl kanımda zehrin...

bilir-misin sevgilim
ortasından nehirler akan şehirlerde
üzerine türküler yazılır bu zehrin
ve gök yüzüne uçurulur
dilek ışıklarıyla ışıl ışıl...

ve biz bilemeyiz
zehre ağıtlar yakan
o güzel insanları hiç bir zaman
nasıl ölür...
bizden önce yürüdüler ışıklar şehrine
yakamozlar bırakarak arkalarından...

gün olur şarkılar da ölür sevgilim
susar diller...
her şey yitip gider zamanda usul usul
buna da kıyamet denir sevgilim
alametleri kavgayla küslükle gelir...
e.y