Zehir Şiiri - Ercan Öztürk

Gözlerimi kapattım.
Kalbimin atışını dinliyorum şimdi,
Bir güvercin kadar canlı.
Ancak biliyorum,
Kan yerine zehir taşıyor damarlar,
Göremiyorum ama hissediyorum.
Halsizim, çaresizim, tükeniyorum.
Düşüncelerim dökülüyor gözlerime
Bulanık, her şey çok bulanık.
Kör oluyorum sanirim,.
Uzanıyorum, düşmek istemediğimden.
Ruhum artik omuzlarıma ağır geliyor.
Kulaklarım iyice keskinleşti,
Duyuyorum, nabzım yavaşlıyor.
Üşümeye başladım henüz.
Dışarıdaki her şey artık çok daha yavaş
Ancak hatıralarımız hızlı hızlı geçiyor
Yavaşça kapanan gözlerimin önünden
Kasim ayındayız, caddede yürüyoruz
Ellerim üşüyor, elini tutuyorum
Senin ki daha soğuk,
Gözlerindeki bakışlar gibi.
Elini hiç de geri çekmiyorsun,
Sadece sıkıca tutmuyorsun.
Hissediyorum, buz kesiliyorum,
Sonra bize geçiyoruz,
Film izliyoruz, sariliyorum sana.
Sende sarılıyorsun.
İçim az da olsun ısınıyor
öpüyorum sonra,
Sen de öpüyorsun ,bir yabancidan farksiz.
Seni seviyorum diyorum
Susuyorsun, suratima bakiyorsun
Küfür edermiş gibi, sonra ben susuyorum.
Anlıyorum ses yok, ben yokum.
Film bitiyor, nefesim kesiliyor.
Son kez görüyorum sanırım seni,
Elveda prenses.