Zehir Şiiri - Fatma Koyuncu

Kimsesiz bir ruh benimki
Kimseye ait olmayan
Karanlık bir odada
Sevgisiz yaşayan
Aslında açmayan güllerim vardı yüreğimde
Huzur du benim için nefes almak
Kendime haz gülüşüm
Hayallerim vardı
Olması için gün beklenen.
Ve sen geldin misafir gibi yüreğime
İstemedim direndim girme diye
Bilmiyordu küçük yüreğim tabi
Sevgiden kacinilmayacagini
Sen toy bir delikanl
Ben kırılmaya hazır bir ceylan
Sevdin yalan yok hemde delice
Ama sevgin hükmetmek di
Bu zavallı yüreğe
Duymadı kulağın tüm sevgi sözlerimi
Hep yerden yere vurdun beni
Kaç gece ağladı bu gözler senin için
Sen hiç bilemedin.
Şimdi ben gidiyorum umrunda olurmu bilmem
Sen sakın sevme deli yürek
Sevgin ilaç değil zehir
Ben zehrini içmeyede razıydım
Sen bilemedin
Zehrin öldürmedi beni ben hep
Seni sevdim.....