Zehir Şiiri - Eda Uzunok

Serde yarin yüzü
parlak gecede

Yıldızın kokusu
bulutun kanatlarında

yağan her damla
yerdeki her noktayı
bir bulmaca gibi hızla doldurmakta
güneşe inat
güneşe isyan
güneşe zıt olsun diye yağmakta
parlak gecede

gündüz nereye saklandığından şüpheli
bakışlar
bırakarak arkasında
güneşe inat gece doğmakta
bu yağmur
yarin yüzünü yansıtmakta

gecede yansız
gecede suskun

her daim ince ince bir iz taşımakta yarin gözleri
yarin gözleri kara gecenin içinde
yansımakta gizli gizli susan öfkesi
karanlıkta,
karanlıkta öfke aydınlanmakta

bu hızla yağan
namuslu
ve bir o kadar cesur bakışlar neyi yansıtmakta

gölgesi
kendinden kaçarsa
ya kaçarsa
ya kaçırırsa
ve bir daha bakmazsa aynadaki yansımasına
bu kederli, bu yaslı,
bu ağlamaklı gözler.

isyan,çile, demir, barut kokan
kokusu sokağa yansıyan
tencere dibinde kalmış
bir kaşık tatlı yemek gibi kalan zehir
odayı doldurmakta

doldursa da doldurmasada
ben hazırım larda bekleyen
hazır olda
bir çocuk gibi sevgi her an sevileceğini bile bile
öksüz bir çocuk gibi
yetimhanede büyüyen bir çoçuk gibi sevgi
belki,
belki bir ailenin evlat edineceği sevgi

zehirleneceğini bile bile
yarin gözlerinde saklı

Sevgili
Yarin gözleri, ne de güzel bakıyor.