Zehir Şiiri - Ayhan Gölbaş

Yine herzamanki gibi sıradan bir akşam ve hiç te sıradan olmayan duygularımla baş başayım.....sensizlikten oluşan yaramın kanadığını hissediyorum artık.....ne kadar tuz bassamda üstüne olmuyor işte....nedense bir türlü söküp atamadım seni ve sensizliği....her nekadar başka tenlere yöneldiysem başka canlarda hayat bulmaya çalıştımsada senin yerini hiç bir ten hiç bir can dolduramadı....yine olamadım sensiz ve geri döndüm....biliyorum ki sadece zor olduğun için aşığım sana biliyorum ki benim olduğunda eski aşk yerini sadece alışkanlıklara bırakıcak ama belki de daha da büyüyecek...fakat şunu da biliyorum ki ben sana yaklaştıkça senin içindeki o ufacık ışık sönecek ve yerini karanlığa bırakıcak. ve tekrar ben o karanlıkta ışık aramaya başlıyacağım....ama bunları sana son kez söylüyorum...çünkü herşeyin bir dayanma gücü vardır.....benim de dayanma gücüm buraya kadarmış....bundan sonra ya seninle yada hiç bir şekilde sen olmuycaksın hayatımda....diyorsun ya bir akrep gibi zehrimi akıtır çıkar giderim...sen zehrini akıttın gittin ben zehirle yaşamaya çalıştım zehirin tükendiği anlarda sana ihtiyaç duydum.... ve bu sana son ihtiyaç duyuşum....