Zehir Şiiri - Haydar Gültekin

Bu gülüşler, bu bakışlar, bu el sıkışlar,
Yalan mı, gerçek mi, belli değil.
Dönen dolapları anlayamazsın;
Duyguların almaz bu dümenleri,
Eloğlunun bin çeşit oyunu var,
Dağlı yüreğine sığdıramazsın.
Bize göre değil bu insanlar,
Bize göre değil bu şehir,
Gövdesi zehir, başı zehir,

Bağımız, bahçemiz çok uzaklarda,
Dağların özlemi yüreğimizde
Sabah soframızda bir dilim ekmek,
Kaynamış dağ otları bardağımızda,
Aylık gelirimiz kiraya yetmez,
Peynir, zeytin, et can pahasına,
Nasıl kazanılır, nasıl yenir,
Bize göre değil fırınlar,
Pazarlar, süpermarketler
Bize göre değil bu şehir,
Ekmeği zehir, aşı zehir,

Sokaklar kan kusuyor,
Ölüm saçıyor geceler
Duygular tutsak alınmış
Kilitlenmiş dününceler,
Konuşamazsın,, okuyamazsın, yazamazsın
Ellerde kelepçe, kollarda zincir,
Bilirim böylesi yaşamak değil,
Bize göre değil bu sokaklar, bu caddeler, bu alanlar,
Bize göre değil bu şehir,
Toprağı zehir, taşı zehir,