Zehir Şiiri - Zeynep İrem Akyazı

En ücradan sesleniyorum sana.
Geceleri hep çarpıntı telaşından kaçıyorum,
Geceleri anlamlardan yukarı taşıyorum.
Haybeden kaybediyorum benliğimi
Ve sana çıkmıyor yollarımın hiçbiri.
Ne ufak tefek taşları yük ettik boynumuza.
Onca geceye küfürler ettik biraz da.
Biz seninle el eleydik bu acımasızlığa.
Şimdiyse ellerimde bir çuval incir geziyor,
Mahvettiğin onca işi toplamaya.
Ve görgüsüz bir selamı alıyorum sabahları,
Nura çıkamayacak bir telaşla.
Günahını ser göğsüme,
Ben artık sana gelemem.
Kirlenmiş senin bedenin,
Bir daha seni sevemem.
Şuracıktaydı işte sana teslimiyetim.
Şu ufacık zamanda bile gözlerimi ayırmadan seyredişim.
Vazgeçişimdi asıl benim sendeleyişim.
Uğruna döktüğüm gözyaşlarımın tadı mimlendi.
Bugün benden gidip,
Yarın başkalarında dinlendi.
Tüm ruhumuzu sardı bu kirler,
O bizim aşkımızı bir gecede kirletti.