Zefiran Şiiri - Tamer Gülbek

Hepsini ikimiz için yaptım nedir sabahları erkenden kalktım akşamları erkenden yattım yazdığımı yırttım kasayı çöpe attım görüntüyü gittim sattım harfleri kırdım ufaladım üfledim geçmişe giden oluktan şükür dedim şükür aklımı koruyan ruhuna ruhumu koruyan aklına herşeye değer dedim yalnızlığın kırbacı develerin kırbasındaki acı su yeter ki sen

Selesindeki zeytine baktım karşımdaki hayalin gerçek çökeldi içimde senin tahminin benim doğrum oldu zamanla sağaldım zamanla doğruldum kaygan bir hayvan gibi dirildi kimlik sen uzun tülbentler serdin suyuma sen uzun döndün yörüngesinde beni yapan boşluğun aklımın kalanını muhafaza ettin sarı bir denizde kırılmıştı filikam

Şimdi sarılıyorum bizden artan pamuğa ufukta kalan kızıl bir çadır gibi uğulduyor geçmiş sıyrılırken sesler zencefil kokulu koridorlarda ıslak bir havluyu seriyorum usulca tüten bir köknarın üstüne dağılıyor sendeleyen nar kızlar misket yuvarlıyor olağandışı bir enlemde buz topluyor hava uzaklarda zefiranlı bir suya batırıyor hafızamız silik ayaklarını...