Sıradan bir coğrafya dersi öğrendim
Senin bana her sonbahar dönüşünü
Bulut alır kokunu topraktan
Ve bundandır severim;
Yağmur sonrası toprak kokusunu,
Kokan sen olduğundan...
Sensiz her cümle
Bir gözyaşı alır yüreğimden
Babamın haberi yok hâlâ, büyüdüğümden
Karnıma çektiğim dizlerim
Ağrıdan zannedilir
Babamın olmadığı gibi
Kalbim bozuk şimdi
Giremez kimse içine
İşin tuhaf olan yanı
Yok içinde tamirci de
Başarabilir mi bilmem
Bakmayı kendi kendine
Nedir aşkın karşılığı kalbinin sözlüğünde?
Ağlatmak mı illa gözleri?
Söyletmek mi kötü sözleri?
Uzaktan gösterip,
Engellemek mi sevgiyi?
Ben anladım senin derdini.
Ben yazdıkça yaprakları sararıyor yüreğimin
Sonra bir rüzgar savuruyor bütün sarıları
Rüzgârla birlikte dağılıyor insanların saçları
Cereyan yapıyor yüreğimin açık camlar
Belki de ondandır sendeki bakışın bendeki hastalığı
Belki bir meyveyle
Belli oldu çektiği yerin
Senin düşmeni benim yüreğime
Açıklayamadı hiçbir bilim
Giden geminin ardından liman da olurum ben
Tabakta kalan pilav da
Her sevdanın ardından rol aynı hep bana
Şairin dediği gibi ayrılık da dahil sevdaya
Sen giderken başka limanlara
Tabaktaki pilav kaybolur ağlaya ağlaya
Neden istemiyorsun gelen sevgiyi benden?
Ne derdin var yüzümdeki gülümsemeden?
Acır mı kalbin, içindeki benden?
Acıyorsa bana senden gelen
Karşılığım sevgiden
Canıma değsin, kalbin kalbimden.
Hangi doktor anlar dilinden kalbimin
Hangi tahlil verir sonucunu sevgimin
Nedendir, görünce hızlanan
Alıp verilen nefeslerim
Gittin diye mi ağler gözlerim?
Gidişin parçaladı beni
İlk kez sekizimdeyken ezildi kalbim
Ne olacakmış o yaştaki sevgiden...
Utanırdım onun yanında
Herkes bana gülerken.
Ne olacakmış seviyorum demekten...
Laf aramızda kalsın ama
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!