Zebun Şiiri - Mehmet Nacar

Bendeki sevdayı anlamaz kimse,
Sırrını çözecek bilim bulunmaz.
Kalbimde parlayan ışığım sönse,
Lambayı yakacak âlim bulunmaz.

Her âşık olduğum bir Ebu Cehil,
Sevgide yabani, zulmette ehil,
Hayatım, yüreğim, her şeyim dâhil,
Arasan bir tane salim bulunmaz.

Kapılıp giderim sevdaya amma,
Sevgili başlıyor sitemde zamma,
Az diye üzülür düştüğüm gama,
Yarenden ziyade zalim bulunmaz.

Kilime çuval der, halıya hasır,
Kalbine sorarsan bendeymiş kusur.
Bu yüzden yanmışım tam yarım asır,
Parlayan ateşim, külüm bulunmaz.

Felek yüreğimi kafaya taktı,
Avucu içinde sıktıkça sıktı,
Muhabbet bağımı ayrılık yaktı,
Küllenen kovanda balım bulunmaz.

Hasret denizinde hayatım ada,
Mutluluk sırlarım derin tasada.
‘’Gözleri ahuya zebun’’ olsa da,
Gezdiğim çöllerde Selim bulunmaz.