Zebun Şiiri - Şiwan Ali Yılmazdağ

Zebun

Hazan mevsimi hicran, zamanı resmeder dünden,
Firaktır derdi yaran, takdir-i kaf u nuna.
Böyledir dünyanın resmi, Sevinç’i olur bela,
Cefa dolu yaşamdır, badenin rengi xuna.
*
Gülü közle dost olmuş, şarabı olur xumar,
Kalbim yılanla dost olmuş, akıtır zehri mecburen.
Hicrandan bıkmış tenim, gözlerim dolu giryan,
Nedir ilacım kurban? Yüreğim aciz zebuna.
*
Derdin şirinse eğer, boş yere etme kelam,
Ah bir bilsen ruhumu bağlanmış acıya vurguna.
Durma gam çadırında, gel de derdini söyle,
Dostların şad olmuşken gel gör Şiwan zebuna.

Şiwan ali yilmazdağ