Zebani Şiiri - Deniz Özel

günlerden cumartesi
saatler mesai ertesini gösteriyor
yevmiyesini yeni almış bir işçiyim bugün
bir elimde poşetler
ufak tefek…
kapıyı böyle çalmak mutluluk anlamı taşır
poşetlerimde bir akşamlık umut
poşetlerimde karın tokluğuna hayaller…
üç çocuğum var,cehennemin ellerinden öper
uzamış saçları,hüzün…
üç çocuğum; yarın bugün ve dün
alabildiğine tütün kolonyası kokar bu semtin berberleri
hüzünlerden kısaltalım
umutlarından toparlayalım diye tarif ediyorum tıraşlarını…
mevsim güz istasyonundan ayrılıyor yavaştan
içimizin gecesi gökyüzüne değme vaktinde
gecekonduya dönüş yolu ayaz…
yalnızlığım üşüyor! diye haykırıyorum
yankım kendi kulaklarımda infilak ediyor
gerçekten duymuyor musunuz beni?
yetiremiyorum sesimi dehlizlerinize
eğer duysaydınız yalnızlığıma patikler giydirmek yerine
sarardınız toparlayamadığım omuzlarımdan beni…
gidiyorum
hadi
çıkın fare deliklerinizden
yeryüzü dediğiniz bu cehennemin en büyük bahçesinde
bir bataklığa gömülmeme razısınız biliyorum
işte maktül teşhis edildi bilinmeyen katili tarafından
ve ardından torbanın çekilen fermuar sesi…
gidiyorum
hadi