Ze kuşağı Şiiri - Erdem Bağcı

nere baksam har har yanıyor...
yağmıyor artık kar.. kar donuyor...
sevdiğim dediğim yar.. yar oynuyor...
doğru söyleyen bar bar oluyor...

bu kuşak ze kuşağı...
alfabenin son uşağı...
gidiyorlar baş aşağı...
saygı sevgi al aşağı...

dört yanım yangın yeri...
gelmiyor mevsimler geri...
sokaklar doldu serseri...
bozdular alışılmışı ezberi...

hayat ona dar.. dar geliyor....
çalışmak mı zor.. zor geliyor...
cesaretin varsa sor.. sor ne diyor...
gündüzleri de hor hor ediyor...

bu kuşak başka kuşak...
anne babalar olmuş uşak....
sabah akşam yorgan döşek...
hep uyuyor nasıl görüşek....

seni beni beyenmiyor....
bir laf bile denmiyor....
telefon elden inmiyor....
bir haftadır çimmiyor...

seslensen ay ay diyor...
odasından bay bay ediyor...
biz senin yaşında desen....
birde seninle alay ediyor.....

inanın baş edemedim....
ne yapacağımı bilemedim....
türlü türlü yollar denedim....
kapısını kilitledi giremedim....

her sabah kapısının önünde..
şansımı denedim bu günde...
ne söylesem kar etmiyor....
bir tebessüm bel ki yüzün de....