Zayıf İradem Şiiri - Muhsin Bordoğan

Zayıf İradem

Aslında o kadarda hevesli
değildim senin sevgine
Ve hiç ihtimal vermiyordum
Bu aşkın böyle uzun süreceğine

Ama ustası olduğun
O, nazın sayesinde
İçinden çıkamayacağım bir
Karasevda cehennemine düştüm

Seveyim mi! Sevmeyeyim mi?
Sevecek mi! Sevmeyecek mi?
İkilemlerinin arasında gezerken
Meğer çoktan kapılmıştım senin o ihtişamına

Aramızdaki kan bağının
Bana verdiği cesaretinden miydi bilmem
Her nedense seni kaybedeceğim hissine
Hiç kapılmıyordum
Ve ben seni sonu garanti
Bir aşkla seviyordum

Ama sen beni
Seni sevdiğime pişman ettin
Ne bir kere elimi tuttun
Nede bir kere gözlerimin içine baktın

Oysa sende bana âşıktın
Ve biliyorum
Hep bu yüzden benden kaçtın
Hep bu yüzden gözlerini gözlerimden kaçırdın

Aslında korkaklığın ve önyargılılığın
Bu aşkın hüsranla biteceğine bir işaretti
Gönlün istemesine rağmen
Dilin bunu söylemeye cesaret etmedi

İnsan kavuşmak için fedakârlık yapar
Ama sen ayrılmak için kendini feda ettin
Hayatı hem kendine
Hem de bana zindan ettin
Yok, güzelim yok
Bütün suç sendeydi
Eğer sen adam gibi sevseydin
Uğrunda ölmeseydim şerefsizdim

Aslında sen uğrunda tek damla
Gözyaşı bile dökülecek insan değildin
Ama çoğu zaman yüreğim sebep oldu
Çocuklar gibi ağlayıp gözyaşları dökmeme

Hala seviyor musun diye soranlar oluyor bana
Yalandan onlara unuttum diyorum
Onlara yalandan gülücükler dağıtıyorum
Ama hala içimdesin hissedebiliyorum

Çünkü çoğu zaman
Acıyor sana ayırdığım
Yüreğimin o enkaz parçası
Ve koyuyor hala ayrılığın sancısı

Sana alışmış bünyem
Ve terk etmeye zayıf iradem
Çoğu zaman gururumu incitiyor
Seni uzaktan bir görüş bile direncimi bozuyor

Çünkü böyle kaybetmeyi kabullenmek
Ve unutturur hissine kapılıp
Her gece içki içmek
Yani bir kız yüzünden bu hale düşmek
Bana hiç yakışmıyor
Biliyorum yakışmıyor da
Ama dedim ya
Sana alışmış bünyem
Ve terk etmeye zayıf iradem
Direncimi bozuyor

Kolay değil!
3 yılın umuduydu bu beslediğim
Bir insanın verebileceği
En büyük sevgiydi
Sana büyüttüğüm sevgi
Bir çaresizlik oyunuydu
Bu oynadığım belki
3 yılda neler yaşanmadı ki

100 ü geçti sana yazdığım şiirler
100 ü geçti seni düşünmekle
Sabah ettiğim geceler

Çoğu zaman yalnızları oynadım
Çoğu zaman isyanları
Çoğu zaman günde
3 pakete çıkardım sigarayı

Bazen ağladım bazen horlandım
Teselliyi bazen Orhan Gencebay da
Bazen Ferdi Tayfur da aradım
Ve ben hep kendi kendimi kandırdım

Sana benzemese de
Sen diye kaç resim çizdim
Adını yaza, yaza
Kaç kalem bitirdim kaç defter eskittim

Bazen rüyama girerdin beyaz gelinlikle
Bazen zar zor iki laf konuşurduk ivedilikle

En çok bayramları severdim
Seni görmek için en güzel nedendi
En çok babana kızardım
Bu sevda ya en büyük engeldi

Annemin ahını aldım, dostlarımın vahını
Hiç uslanmadım ve hiç durulmadım
3 yılda neler yaşadım
3 yılda neler harcadım

Hani Dalya’nın nişanın da
Çektirdiğin resmin var ya
Hani onca ısrar etmene rağmen
Hani kızıp gitmene rağmen
Sana vermediğim resmin var ya

İşte hala onu cüzdanımda saklıyorum
Ve her gece koynuma sokup öyle yatıyorum
Ve elimde olmasa da
Ve sen istemesen de
Ve ben istemesem de
Hala seni seviyorum

Sana alışmış bünyem
Ve terk etmeye zayıf iradem
Seni fikrimde tutuyor her dem

Bugünlerde bizimkiler
Bir kızın ismini dillerine dolamışlar
Efendi huylu ve çok güzelmiş
Tam bana göreymiş diyorlar

Annem!
Sen istesen de istemesen de
Bu iş olacak diyor
Ama onlarda abimin
İzne gelişini bekliyorlar

Aslında onlar seni unutmam için
Bu evliliği istiyorlar
Çünkü artık senden
Umudu kesmiş onlar

Ama bir ben kesemiyorum işte
O umudu
Bir ben atamıyorum içimdeki
O kurdu

Bunca yanmama rağmen
Bunca kahr olmama rağmen
Bir ben bırakamıyorum bu illeti
Of! Of! Bu sevda beni mahvetti

Sana alışmış bünyem
Ve terk etmeye zayıf iradem
Seni fikrimde tutuyor her dem

Sen yaşadıkça hep seni seveceğim
Ben yaşadıkça hep seni seveceğim
Ve biliyorum bu zayıf irademle ben
Daha çok acı çekeceğim.