Zayi Zayiatt Şiirleri - Şair Zayi Zayiatt

Ah canım Atam, nasıl da bırakıp gittin,
Vah canım Atam, nasıl da bize güvendin.
Yak Atam son sigaranı bize yak, bu ülkeye sahip çıkan yeni nesillere, bizlere yak.

Yok Atam, senden daha iyi lider yok.
Tok Atam, insanlar savaşa, savaşmaya tok.

Şair hiç şiirlerini ezbere bilmez mi?
Bak işte ben bilmiyorum.

Şiirlerimde seni anlatıyorum.
Seni yazıyorum,
Seni siliyorum,

Açma kapıyı, kapımda yalnızlık,
Girmesin içeri, korkuyorum, çok yazık.

Dört bir yanım duvarlardaki raflık,
Açma! Dayansız yalnızlık.

Öyledir,
Kafası gidik, ağzı bozuktur yazdığım şiirlerin
Zira senin dudakların küfür gibi vazgeçemem.

İçtiğim her kadehte sensizliğin piçliğini tattırdın bana, kalakaldım öylece tek başıma.

Belki bir Orhan Veli olamam,
Belki bir William Shakespare olamam,
Fakat benimde adım olacak onların yanında Zayi Zayiat diye.

Ne bir Can Yücel'in yerini,
Ne bir Victor Hugo'nun yerini, tutamam ama.

İsmini şiirlere meze ettiğimden beri,
Tutamaz oldum kalemi,
Dokunamaz oldum yapraklara,
Bakamaz oldum sana.

Hayat hep böyledir,

İstanbul'un en ücra köşesinde,
Tin'imi zayi etmiş us'lumla düşünmekteyim.
Teyakkuz olmalıyım.
Zira dört bir yanım
Hep enkaz,
Hep viran.

İstanbul'un en uç köşesinde,
Ruhumu kaybetmiş aklımla düşünmekteyim,
Dikkatli olmalıyım.
Çünkü dört bir yanım,
Hep enkaz
Hep harap,