Emeklemeden koşmaya heves biriktiren
Çocuk adımlarımdan dizlerime kalan
Yara izlerine gülümsüyor
Dudağımın kuytusundaki cılız tebessümlerim.
Dün, tamda kabuk bağladı derken,
Yeni düşüşlerle büyüttüğüm yaralarımdan başka
Hiçbir sebep acıtamazken canımı,
Ruhumun diz kapaklarındaki kangren yaralarla
Yürümeyi unutup emekleyişine gözyaşı biriktiriyorum bu gün…
Sonsuza dek uyanışı yok sandığım düşlerimden
Gerçeklere düşüşümle dağılan mavilerimi mi getirdin?
Avuçlarından avucuma akan denizin mavisi
Yaralarıma akıttığı tuzun sızısında acıya boyanıyor
Canımın yanışında yitip gidiyor renklerim.
Güneşli sonlar yükleyip, gecesi hiç olmayacak sandığım
Karanlıklarda parçalanan sevdalarımı mı getirdin?
Gözlerinden gözlerime sızan o ılık ilkbahar
Yüreğimin kırık dallarında çiçekler açtıracakken
Geçmişin ayazlarında savrulup buz kesiliyor gönül bağımda.
Alıp git mavilerini, ellerimde yitip gitmeden!
Alıp git sevdanı güzü bitimsiz yüreğimde
Yapraklarını dökmeden…
Zayi mavilerim, kırık dökük sevdalarım
Kalsın hiç doldurulamayan bomboş yerlerinde…
Alıp git kendini, bana ırak sana yakın gelen
Sevme ihtimallerimden…
Kayıt Tarihi : 28.7.2009 02:11:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
güzel bir çalışma kalemin daim olsun
kal sağlıcakla
salim erben
Yitmesin umutlar.
Kutlarım. betimlemelerinizde güzeldi.Şiirle kal.
kalıplarımdan taşarken birikintiler..
önüne geçmeye çalışırken dalgaların,
duyulur bir ses;
geliyorum bekle kaptan..
nezih bir anlatım, mavimsi yakin serzeniş..
tasvip etmediğim tek yer böylesi bir şiirde geçen kangren kelimesidir o da dilimize has olmadığındandır..
başka bir şiire yakışır belki ama bu ...
neyse şiirin önüne geçmesin yorumum zira gayet başarılı bir şiirdi..
tebrikler..
TÜM YORUMLAR (7)