Zâyi Şiiri - El Bedevi

Saçları olmayan bir kadını sevmek ,
Sonbaharda sararmış yapraklar olsundu saçları,
Halsiz yorgun ve hasta ,
Yanakları al ve sarı benizli,
Halsiz yorgun ve hasta..
Kırılganlık diye ayrılmaz bir arkadaşı peşinden,
Işıl Işıl parlayan gözleri sönmüş,
Her gece sanki ıssız sokaklarda yürümüş ,
Örtü diye üstüne karaları bürümüş,
Yağmur yağar ıslanırdı bütün yeryüzü de ,
Çöller gibi kurak kalırdı onun içi,
Yüzür gülerdi herkesin de,
Oyuncağı alınmış bir çocuktu o sanki,
Kalbi ezilmiş ağır yükler altında,
Kızarmış bir kor gibi kıpkırmızı kalbi,
Gözyaşı söndürmez böylesi alevi,
Gözyaşı dindirmez öylesi aleni,
Yabani bir kuş gibi ürkek,
Barınamaz kimsenin yanında ,
Bir dem gibi gelir geçer,
Kalmaz hatıranda anında,
Bir türlü yetişemem yürür de yürür,
Gecenin siyahlığı gözümde büyür,
Sevenler gece ölür,gece ölür…

Bedevî