Zavallılara İnat Şiiri - Ali Bektaş

-Bu şiirim İclal Yangın'a ithaf edilmiştir.-
Hayat bu ya, bir hikaye saklı gizemli koridorlardan
Sormuyor, merakım da yok saklı gizli hatıraları
Çoktan unuttum sorgulamayı, uzun zaman oldu
Uçuk saçma; belkide masumane kurtuluşum sorgulamalardan
Umursamıyorum, aldanmıyorum unuttum gitti
Belki ama belki bir kırıntı kalmıştırgeriye dair duygularımdan
Aslında ona da inanmıyorum, sattım dün gece hayallerimi
Uzun bir zincire bağlı kaldı korkak, zavallı hayallerim
Derin uçurumlarda dolaştı zavallı masumiyetim yada…
Adını koyamadığım şeytanlığım, sonradan oldu bunlar
Bir kefen sevdasında garip, ucube sevdalarım mezarlıklarda
Değmez aslında bir kalem ile bir kelama uzun mısralarım.
Sağdan say on kadar, soldan bir hiç bencileyin mülteci anlar
Kalbim sarhoş, beynim dumanlı flu çizgilerde ve bana düşman
Kalbim çarpmıyor, düşüncelerim bildik esaretlerde şaibeli
Ben diye haykırmak geliyor içimden zavallı benlerimden
Bir tebessüm zor, ağlamaklı uzun havalar bana göre değil,
Her taraf asabi, yanım düşmanca sarhoş bir küfür hizasında
Kime, bilmiyorum; anlamıyorum aslına bakarsam? Ama bakmıyorum!
Tevekküle boyun eğmemeiştim gençlik hayallerimde ve sonrası
Yok olmayı seyrettim benden ötürü can olmadığı zamanları
Bir can mezar kazıyor, belirsiz zamanların çocuğuna, çocuk nesepsiz
Öteki can kan ağlıyor pişmanlıklar içerisinde eski sevdalarına
Sonrası mı? Karanlık! Kara kışlara inat bir beyaz örtüsü var
Korkmuyorum sessiz odalarda korkularıma inat ve ben yokum
Dün geceki hayallerim bugün yok olmuş bir piç beyinde
Çok karışık, kaos var romanlarımda; gül neydi sahi?
Unuttu, çok oldu menekşe rengini, seni, çiğdemimizi
İroni mantığım yükseldi gariban ruhlar adına dediler… ama…
Sevgi çiçeeğini söndürdün bir yaman karanlık uğruna.
Unutmadım mavinin ve yeşilin ahengini ihanetlerin kadar
Zor! Belkide mağrur, mağdur ikilemi içindeki zavalılığınız…

18/05/2013 Amsterdam