Zavallı Sen Öldün Şiiri - Gökhan Yurtoğlu

Zavallı Sen Öldün;
Şimdi yoksun hiç olmamış gibi,
Yeryüzünde adın bile yok artık.
Adını bir ara, istersen çağır.
Duyan tek bir kulak var;
Karanlık...
Şimdi yoksun hiç olmamış gibi,
Mezardasın ve kanlanmış gözlerin
Artık hiçbir anlamı yok sözlerin
Kara toprak çığlık çığlık sarmış bedenini
İşte yoksun sanki hiç olmamış gibi.
Bağırışların anlamı yok, tanıdıkların faydasız.
Ruhun sıkıldıkça sıkılır nefes alman, imkansız.
Toprak daralttıkça daraltır, mütemadiyen amansız
Çatlıyor damarların ve kan kusmadasın.
Bitmişken, tükenmişken, mahvolmuşken sen.
Önü sonu olmayan son durağında olacaksın.
İnim inim inlerken, feryad figan kopacak
Çırpınsan da, haykırsan da,
Kara toprağa geçse de parmakların.
Sesin çıkmayacak sonu gelmeyecek azapların
Kımıldaman imkansız olacak,
Birbirine geçerken uzuvların.
Ve kalbin yarılınca ortadan ikiye,
Seni hatırlamayacak yakınların.
O sevdiğin insanlar seni hiç tanımamış gibiyken
Liğme liğme etlerin dökülecek bedeninden.
Erirken kemiklerin, yüzülürken derin,
Yalnız sen kuru bir dal gibi kalacaksın
Yanacak ve az sonra duman olacaksın
Ve adın bir daha anılmayacak.
Bir zamanlar;
Bir sen vardın dünyada olan,
Şu an;
Yine bir sen varsın dünyada olmayan
Hala;
Diğerleri var şimdi olduğun yerde,
Gün sayan ve hiçbir şeyden haberi olmayan,
Meçhul ve elemli sen ve diğerleri...
Henüz farkında değiller,
Senin farkında olmadığın gibi
Ordalar yavan ve korkaklar.
Hepsi yüreklerinden sağır
Bilmezler senin gibi öleceklerini
Yükleri ateştir hemde çok ağır
Sen onlara haykıracaksın;
Yapmayın! Allah aşkına hayır! ! !
Lakin beyhude çabaların,
Son duraktasın.
Korkulacak bir çamur, ateş ve karanlıksın...