Zavallı Özgürlük Şiiri - Ali İhsan Gökmen

Sabah işe giderken, attığımız adımlar
Aynı.
Yaşadığımız betondan evler
Aynı.
Okulda giydiklerimiz,
Yenilen yemeklerimiz,
Giydiğimiz ayakabı bile
Hep aynı.

Yedik içtik ve bekledik,
Ağzımıza lokmayı.
Uyumayı bildik elbet,
Fakat unuttuk uyanmayı.

Sevgiliye söylenen sözler
Aynı.
Tekrarlanan dizeler
Aynı.
Yazılan kelimeler,
Öğrenilen dersler,
Dinlenen müzikler bile
Hep aynı.

Birbirine kilitlenmiş
Yaşamın ağır prangaları.
Uyumayı bildik elbet
Fakat unuttuk rüyaları.

Aynı yağmurun altında
Islandığımız kayalara
Bağlanmış ayaklarımız.
Kıpırdamadık,
Kara koyunların kanları içilirken,
Duymadık,
Görmedik,
Bilmedik.
Onca sene
Sadece kıpırtısızlığı kabullendik diye mi
Ölmedik?

Şimdi siz sanıyor musunuz ki
Kitaplarda okuduğunuz o kelime hala yaşıyor?
Ben diyorum ki, biz onu acımadan öldürdük.
Zavallı özgürlük..