Zavallı Ömrüm Şiiri - Mehmet Kırlı

Çekmek için Gelmişiz Dünyaya,dahada çekeceğiz
Geçmişin ağladı hep,gelecekte belki gülecegiz
Bir gün yorulup bu yoldu,dermansız düşeceğiz
Gel düşmeden dur dinlen, benim zavallı ömrüm.

Pişmansın bak şimdi,bunca geçmiş yılına
Göremezsin önünü sen,felek taş koymuş yoluna
Anlatsan kendini kimbilir,gülerler belki halına
Açma derdini kimseye,Çeksen Zavallı Ömrüm

Ben seni bilirim sen beni,Çünki biz biziz
Arkadaşım diyene yaklaşıp, Kardeşim diyeniz
Biz Sevgi uğruna ömür, can harcayan biriyiz
Ama bilmeyenlere gençliğin,gitti zavallı ömrüm

Kış gününde kalmış kuş gibi,sıcak yuva arardın
Kırılmış kanadınla sen, yinede yaşama kanardın
Her yüzüne güleni,hemen de dostun sanırdın
Bu yüzden değilmi, kanıp aldandın zavallı ömrüm

Sen doğarken ağladın,gülmek senin neyine
Sermiş Yılları felek önüne,hergünleri leyhine
Dursanda vurur yürüsende,herşey onun keyfine
Bu acı hal bitermi dersin, Benim zavallı ömrüm

Bu sözleri iyi düşün anlam çıkar içinden
Gelmez artık o kuş,uçtu gitti elinden
Aşk şerbeti tatlıyken, zehre döndü aniden
O zehir ne öldürdü ne güldürdü,benim zavallı Ömrüm.