Zavallı insanlar Şiiri - Gülay Özdemir

Yoksa zaman mıdır?
Ağır aksak yürüyen
İnsan mı?
Zaman dediğin,
Takvim yapraklarından ibaret,
İnsan dediğin etten kemikten,
Neden yaratılmıştır bilmez ki gayesini.
Tutunur zamanın gölgesine.
Bekler durur...
Zamanı elinde tutamayan
İnsan ise,
Küllerimi yeniden inşa edeceğim derken,
Toprağı üstüne yorgan olur.
Velhasıl,
Ziyan olan varlıktır insan,
Kaç kulaçlık mezarlık yığınıdır ki sizce?
Yenildiği zamana yeniden gömülürken,
Tükenişlerin amansız akımı karşısında,
Ağıtlar yaktığımız...
Kaybettiklerimiz...
Sessiz çığlıkların yorgunluğu olmaktan geçerken,
Kan damlatıyor sabrımıza zamanın akımı...
Tükenişlerini görmek istemediğimiz,
Sevdiklerimiz giderken.
Kaç cümle kurdun zaman!
Söyle yarına,
Söyle bana!
Yorgun işte...
Zavallı insan yorgun...
Söyle bana!

04.02.2024
~Gülay Özdemir ~