Zavallı memedim Şiiri - Işığın Savaşçısı

Zavallı memedim,
Şaşırdın neyin ne olduğunu,
Gördün insanlığın yamulduğunu,
Karanın ak akın kara,
Kahpeliğin hep var olduğunu,
Kime inanacak kime yaslanacaksın,
Kiminle, paylaşacaksın, konuşacaksın,
Düzenbazlar, sahtekârlar, vurguncular,
Pezevenkler, mafyalar,
Oyun içinde oyun oynayanlar,
Hiçbirini anlamıyorsun değil mi?
Anlayamıyorsun değimli?
İnsanlık bumu diye şaşırıyorsun,
insanın insanüstündeki çıkar oyunlarına,
Hayret ediyorsun, memedim,
Niye aptallaştın sen, niye şaşırıyorsun,
Cinci hocalara, Hoca bozmalarına,
Milliyetçi mafyaya, nurlu nursuz cemaatlere,
Sahte demokratlara, sahte aşklara,
Yalancılara, riyakârlara, üçkâğıtçılara,
Bilmem nerenin şeyhine şahına.
Birkaç köyün ağasına, marabasına
Yalakasına, uşağına, bunlar yabancı değil.
Ülkemin gerçekleri bunlar zavallı memedim.
Köşeler onların, tepeler onların,
Her şey onların, sahibidir her şeyin onlar,
Beni bir şey bilmiyor çakmıyor sanma,
Her ne kadar kumanda onlarda olsa da,
Anlat anlat bitmez bunlardan,
Çeşitlerinden çok var mehmedim,
Bunlar önde başta, ilerde her yerde varlar.