Zavallı İnsan Şiiri - Seçkin Demir

Gözlerim buğulu bir camdan bakar gibi bakıyor,
Ben sonsuz ufkun penceresindeyim.
Sahile vuran karamsı dalgalar,
Güneşle beraber
Çekecek üstünden siyahları.
Üzülüyorum son saatlerimde seni andıgıma,
Seni mi yoksa senle beni yaradanı mı düsünmeliyim.

Ne gördüm zevkten gayrı bu dünyada
Ağzımda kötü alıskanlıklar
Dilimde onca kaldırım kadınının sözleri
Kulaklarımda nefesleri
Elimde vücutlarının ayrıntıları gizli.

İstanbul'un kirlenmiş havasını çekiyorum,
Sigara dumanımı ona salıyorum,
Bulutları yok ediyorum,
Dünya gibi,kendimi de kirletiyorum.
Gece üstüme çöktü tüm varlıgıyla
Hesap soracak şimdi bana
Alacak götürecek beni yukarıya.

Yaşadıklarım degil bunlar,
Sen...Zavallı insan!
Kalk,uyan,gör,tanı bedenini.
Koskoca varlık aleminde
Yukarıdan incecik bir çıta olan sen.