Yoğun geçen bir günümdü! O gün itibarıyla, dört köyü ve muhtelif mahalleleri, satış yapabilmek maksadıyla, mütevazı arabamla gezmiştim.
Yıl 1983, hazan mevsimiydi! Bitap halimle saat 19.30 civarı, evime gelmiştim.
Her iki dünya için, hayat arkadaşım bulunan, değerli refikam kapıyı, hoş bir tebessümle açmıştı. Gördüğüm bu ikram, gönlümü rahatlattı ve bir anda sıkıntılarımdan uzaklaştırmıştı.
Metaneti ve sabrı, refikamın benden fazlaydı. Adeta bir hizmet ehliydi. Fedakârlıkta had tanımazdı. İnancı kavi, ameli istikrarlı ve öğrenme istidatlıydı.
Her neyse, işte o akşam! Acı bir feryat duyduk!
Kimin feryadıydı diye, kulak kabartarak anlamaya çalıştık.
Bununla da yetinmeyip, süratle perdeyi açtım. Sesin geldiği yöne doğru baktım ki, kimi göreyim! Kayınpederim olan zavallı hocam, 6,7 kişiden oluşan bir gurup çocuğun, köpekleriyle birlikte saldırısına maruz kalmış. Çocuklar 15.16 yaşlarında olduğunu tahmin ediyorum. Bir taraftan da taşlıyorlarmış!
Tamamını Oku
