Akşamın ardından koşarak gelen
Gecenin karanlığı,
Yeryüzünü bir örtü gibi kapladığında
Korkuyorum, sabahı bir daha
Göremem diye.
Bu bir kısır döngü mü yoksa ne?
Bu geceler bu gündüzler
Ne zamana dek sürecek?
Güneşin ışıttığı bu güzel dünya
Daha ne kadar dayanabilecek
Bu vefasızlığa, bu aymazlığa?
Ölüyor yazık, zavallı dünya ölüyor…
Kuruyor bir bir damarları:
Irmakları, dereleri, gölleri kuruyor.
Yanıyor ormanları yanıyor!
Çoraklaşıyor toprak
Nefessiz kalıyor dünya…
Felaketler kapımızda
Doğa yaşamaya hasret ki hasret…
Önce beyinler ölüyor, ardından vücut.
Güzellikler, asalet yerini bırakıyor
Soysuzluğa çirkinliğe…
İnançsız, bencil, paraya tapan
Zavallı insan gidiyor nereye?
Bütün değerler karışmış birbirine,
Belli ki sonumuz geliyor, yazık!
12.09.2006
Kayıt Tarihi : 23.3.2010 00:54:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!