Zavallı Ben Şiiri - Vedat Fazıl

Geceyi,
Gündüzü.
Bu ömrü
Tarife gerek varmı? bilmem.
Bedenimdeki Körkütük sarhoş arzularım
Dibsiz kuyuların karanlığında çöreklenmiş yalnızlığım
Umudun hiç bitmeyen hep geliyorum diyen aymazlığında
Nahoşluğu gün ortasında Ağustos sıcağının
Hiç vaz geçemediğim sevdanın alaca karanlığında
Ölümün soğuk yüzünde arsız duyğularımın bedeli
Arayışımın neresinde sen oldun sorgulandığım
Anlatamadığım düşlerim var bazan kurgulandığım
Aldatmışlığımda var aldanmışlığımda bedel diye vurguladığım
Şimdi tarifini istediğin ben varım
Hiç bir kazanda kaynamadan pişirdiğin
Özğünlüğünü bildiğin
Şimdi vazgeç gidişimi biliyorsun gelişim gibi olmadı
Esaretin ardın geldi vede gitti dediler
Ben zavallı ben zamanım olmadı belki
Sen o öteki izimi aradığımı da biliyorum
Ne yüzler unutmuş yüzümü bir daha diyorum
Son kapıda yüzüme kapanıyor bile bile gidiyorum
Haydi vazgeçme dediğin
Beni hiç bırakma diyenlerden sonra böyle oldu işte
Bu tarif böyle
Ya sen git ya ben kalayım Ne dersin Güle güle