Zavallı Annem Şiiri - Uğur Musab Şahin

Ömrünce çok acılar, hastalıklar çekti annem.
Neşeli, sağlıklı bir günü olduğunu hiç bilmem.
Zira o aksi babamla, şu hınzır üç kız kardeşim.
Birde annemle hiç geçinemeyen, mağrur eşim.
Etme bulma dünyası bu, ne ekersen o biçilecek.
Onun geçtiği yoldan, gelini ve kızlar da geçecek.
Gençliğinde köyde, kaynanadan çekmiş on yıl
Hayal meyal hatırlıyorum ninemi, oldukça da kıl.
Hamileyken, teknede hamur yoğurmuş zavallı.
Çapa yapmış, koyun sağmış, çocukla eli kınalı
Her fırsatta bize çektiklerini anlatır ve ağlardı.
Babamsa, ”milattan önce” der, espriye bağlardı.
Bilmediği dağ köylerinde, geçen ezik bir gençlik
Oysa yaşı daha yirmi üç, dağda açan gelincik
Babam kaygısız ve sorumsuzmuş gençliğinde
Anam okul önlükleri dikermiş, dikiş makinesinde.
Okul bahçesinde domates, biber yapar satarmış.
Şehirdeki evin arsasını da, o çalıştıklarıyla almış.
Köy öğretmeniydi babam, beş sınıfı o okuturdu
Ben bir, ablam üç, diğeri beşe kadar onda okudu.
Kolay mı beş sınıf birden okutmak, kızar döverdi.
Çil yavrusu gibi dağıtırdı ağlayana gürlerdi ,
Beş koyun, beş keçi, biraz da tavuğumuz vardı.
Eti, sütü taze yerdik, acı tatlı o anılarımız kaldı.
2015